Vroege Duitse cherry farms are characterised by tall trees and fruits with a particularly intense flavour that blossom and ripen earlier than other varieties. The cherries are medium-sized with a firm pulp and are bright red in colour. Their flavour is particularly sweet.
Today, the number of farms growing this variety is in continuous decline. It is a variety particularly sensitive to atmospheric conditions and attacks by birds, in addition to being expensive to harvest. For this reason, farmers have decided to plant lower varieties that can be grown in plastic glasshouses and treated with pesticides. In other regions, the popularity of other types of local varieties has risen, such as the Betuwe, Brabante and Groningen, or imported varieties that have assumed specific characteristics following contact with the Dutch habitat.
The decline in the number of farms, predominantly grown along the banks of the Kromme Rijn, has meant the loss of the most flavoursome cherries – given that they are not chemically treated – and of a beautiful, well-balanced landscape, now replaced by monotonous plastic glasshouses. The traditional local cherry picking culture has also slowly been lost: entire villages used to come together to pick the cherries with tall ladders and the help of people who would move from farm to farm. Bunches of tins (known as heuen) were hung on the branches to scare the birds and keep them away from the ripe fruit.
In traditional Dutch culture, this variety of cherries were eaten fresh or processed to produce alcoholic beverages and baked products.
Back to the archive >Een aantal wordt al sinds eeuwen geteeld op de stroomruggen van de Kromme Rijn. Andere komen meer voor in andere regio’s als de Betuwe, Brabant en Groningen. Soms zijn ze oorspronkelijk afkomstig uit andere streken of landen, maar hebben ze door de specifieke kwaliteiten van de grond (terroir), zelf ook specifieke lokale kwaliteiten gekregen.
Het gaat om de volgende tien rassen (in volgorde van oogsttijd):
Vroege Duitse of Vroege van Spithoven (middelgroot, donkerrood, vlezig, zoet)
Maaikers of Meikers (klein, donkerrood, zacht, rond, fris van smaak)
Variks Zwart (klein, zeer donker, zacht, zoet)
Mierlo's Zwart (klein, donker, zacht, zoet)
Westerleesche Kriek (middelgroot, helderrood, stevig, rins tot zuur)
Wijnkers (middelgroot, donker, glanzend, sappig, zoet)
Hedelfinger (groot, helderrood, stevig, zoetzuur)
Spekkers (klein, in veel kleuren van geel tot donker oranje, stevig, rins)
Inspecteur Löhnis (klein tot middelgroot, donker, langwerpig, stevig, zoet)
Morel (klein tot middelgroot, helderrood, steig, zuur)
Er zijn steeds minder kersenboomgaarden met hoogstamfruit. Hoogstamfruit is kwetsbaarder voor weersinvloeden en vraat door vogels en de pluk is moeilijk en kostbaar. Kersentelers gaan daarom steeds meer over op laagstamfruit, dat onder plastic geteeld kan worden, bespoten kan worden en makkelijker te plukken is. Met het verdwijnen van de boomgaarden met hoogstamkersen gaan onbespoten kersen met een meer intense smaak verloren, wordt landschappelijke schoonheid vervangen door homogene plastic kassen en verdwijnt een teeltmethode die met veel lokale cultuur omgeven was (gemengd bedrijf; het “heuen” = het verjagen van de spreeuwen met rammelende blikken; de seizoenspluk op lange ladders waar het hele dorp bij betrokken was en waar reizende plukkers voor langskwamen).
In de tuin van het Rijksmuseum in Amsterdam kunt u de Nationale Kersenreeks zien, die bestaat uit het merendeel van bovengenoemde rassen. Zij laat zien van links naar rechts hoe acht rassen van vroeg tot laat elkaar opvolgen in bloei en vervolgens van vroeg tot laat rijpen. Heel wat anders dan de altijd even rode Griekse kersen in de supermarkt.
