Today in Holland there is still a single population of black bees, surviving on Texel island. Indeed, it is here that the government isolated the population beginning in 1984, when it was nearly extinct, in favour of bees from other countries (like Italy, Austria and England). This bee’s aggressiveness and tendency to form huge swarms was in contrast with its elevated propensity to collect pollen and, consequently, to make huge quantities of honey.
And yet until World War II, the black bee was the only species used for honey and that pollinated fruit trees, vegetables and other crops in the country. Indeed, some think that Holland’s success in agriculture is due in large part to this bee’s actions.
The black bee’s honey, which is quite expensive today since it is so rare, is greenish-yellow in colour and has a salty flavour.
Vergeten werd dat de dus zeer actieve zwarte bij daarbij nog over een derde uiterst positieve eigenschap beschikte: een hoge haaldrift, dus veel honing produceerde. In feite was de zwarte bij geschikt voor het platteland en niet voor gebieden waar veel mensen woonden; maar hij werd dus overal weggehaald. Om een zuivere populatie te redden werd het eiland Texel bij ministerieel besluit in 1984 uitgeroepen tot refugium voor de laatste zwarte bijenpopulaties van Nederland. Er mochten geen andere bijenvolken op dit eiland gebracht worden. Momenteel wordt onderzocht hoe zuiver de laatste 70 bijenvolken op dit eiland nog zijn en hoe resistent ze zijn voor besmettingen en ziekten zoals de varroa-mijt en de colony collapse disorder.
Vooral de lamsoorhoning van deze zwarte bij uit het natuurgebied de Slufter op Texel is zeer vermaard vanwege zijn opvallende geelgroene kleur en ziltige smaak.
Oorzaak verdwijnen: De zwarte bij zou steeklustig en zwermgraag zijn.
